Heel veel (praktische) vragen steken de kop op wanneer een baby overlijdt. Wij geven jou (als ouder, grootouder, familielid, vriend of ...) de belangrijkste informatie.
Heb je nood aan een gesprek? Kan je ondersteuning gebruiken als koppel? Of wil je graag samen met andere ouders begeleiding volgen? We zijn er voor je.
Hoe ga je als ouder om met het verlies en het verdriet na het afscheid? Hoe ga je als familielid, vriend(in), collega of werkgever om met iemand die zijn baby verloren heeft?
Fijn dat je de weg gevonden hebt naar het oproepformulier om begeleiding aan te vragen. En moedig dat je de stap zet. Wij doen ons uiterste best om jou zo goed mogelijk te helpen.
We hebben als mens vaak de neiging om te vergelijken … Vaak is dit belangrijk en relevant. Denk maar aan de aankoop van een nieuwe wagen; in eerste instantie vergelijk je de verschillende merken en modellen op vlak van uitzicht, veiligheid … en erna vergelijk je de prijzen. In bepaalde contexten moeten we die vergelijking echter loslaten. Perinatale sterfte is daarvan een voorbeeld. Waarom is dit zo van belang?
In de eerste plaats is een vergelijking in het kader van sterfte gewoon niet relevant. Bedenk je zelf eens wat erger zou zijn: je zus of je broer verliezen, je moeder of vader, je grootmoeder of grootvader? Het is een bizarre vergelijking; het is niet van belang.
Zo is ook de zwangerschapsduur geen maatstaf voor de ernst van het verlies en verdriet in het kader van perinatale sterfte. Of het kindje nu dood of levend geboren werd, of het overleden kindje nu geboren werd aan een zwangerschapsduur van 22 weken of 40 weken … Het leven van een kind begint bij de conceptie, het samenkomen van een eicel en zaadcel, en het wordt bevestigd vanaf de eerste positieve zwangerschapstest. Vanaf dat levensbepalende moment groeit het kindje niet alleen verder in de buik, maar ook in het toekomstbeeld van de ouder(s), broertje(s) en/of zusje(s), grootouder(s) … Het spreekt voor zich dat er dan geen erg, erger of ergst bestaat.
